Ah hayat devam ediyorsun, bin tane çelme takıyor ve devam ediyorsun ve bizde devam ediyoruz. Hayatta kalma güdüsü mü bunu yaptıran bize ?
Geçen hafta dinlenmek istedim, çok yorulmuştum, zihnim yorulmuştu, belim bükülmüştü, artık tamam dedi bir an beynimin içinde bir ses yeter şu dakikadan sonra daha da dayanamam dedi ve bir anda çalışırken üstelik odamda iş arkadaşlarımla ortak bir iş üzerinde uğraşırken şimdi geliyorum dedim, günlerden perşembeydi ve ben beş dakika sonra bir haftalık izin yazdırmış olarak odama geri döndüm.
İlk gün yaptıklarımı paylaşmıştım zaten, sonrasında o büyük acı. Acıyı düşünmemek için sürekli bir şeylerle uğraşma ihtiyacı, zihnimden bir türlü kaçamamak bedenimi öyle çok hırpalamak ki ağrı kesicileri bir level daha arttırmak zorunda kalmak üzerine kortizon almak. Ama acı, üstelik kocaman dayanılamaz acı, taşları çatlacak ama insan yüreğinin kaldırabileceği hatta bir süre sonra yaşama iç güdüsüne yenik düşecek olan acı hep oradaydı. Biliyorum geçecek düşünmeyeceğim bir süre sonra unutacağım belki yaşam meşgalesiyle ama şu aralar kolumu kanadımı kırıyor.
Bazende sıyrılıp her şeyden minicik bir çiçeğin etrafında dakikalarca dönüyorum, türlü türlü pozlarını çekiyorum, seviyorum, okşuyorum, güneşe dönüp yüzümü derin bir nefes çekiyorum, yaşıyorum, yaşamak böyle bir şey herhalde.
İptal olan bayram kutlamaları nedeniyle bu gün bayram mı? deyip sonra bayramların en coşkulu kutlandığı bir yerde yaşamanın verdiği alışkanlıkla gözü kermes standlarını, konserleri, sergi açılışlarını, gösterileri arayan Kırpığıma cevap ararken imdadıma yetişti Sahil Güvenlik komutanlığının Kurtarma Botu’nu halka gezi ve tanıtım amaçlı açması. Efekan’ın sınıf arkadaşı olduğunu bildiğim hakkında çokta bir şey bilmediğim çok güzel halay çeken ancak kuzeninin bambaşka bir dilde konuştuğunu ancak Efekan’ın gönüllü olarak okulda mihmandarlığını üstlendiği ve 15 e kadar saymayı öğrettiği için Türkçe öğrettiğini sandığı bu güzel çocukta meydandaydı ve biliyordum ki annesi her zaman oturduğumuz çay bahçesinde çalışıyordu. Annenden izin alırsan Efekan’la seni savaş gemisi gezmeye götüreceğim dedim çünkü Efekan Sahil Güvenlik Gemisine savaş gemisi diyordu. İzin alındı ve hemen yakında olan Komutanlığa gitmek için yürünmeye başlandı yolda heyecanlı iki erkek çocuğu ne güzel teşrifatçılar onlar. Bir sürü heyecanlı sohbet taramalısıda var mıdır? Çok büyük müdür? Tabi beklediklerinden daha küçük bir bot görmek biraz hayal kırıklığı yaşatsada askerlere selam vermek hem yaşam alanı hem bir sürü radarın aletin edavatın olduğu bir botu gezmek çok ilginçti onlar için. Aralarında botun tasarımı hakkında da derin bir sohbete daldılar.
Ve dönüş yolunda yine çok heyecanlı iki erkek çocuğundan birinin dudaklarından ilk kez duyduğum o sözler. “Ben Suriye’den geldim orda kötü askerler savaş başlattı sonra biz uçağa bindik buraya geldik. Ama önce İstanbul’a geldik sonra Ankara’ya geldik sonra buraya geldik babam İstanbul’da, ben yazın tekneyle gidip şu karşıda denize giricem yüzücem yüzücem, vallah Suriye burdan çok güzeldir.”
İnsanın evi en güzelidir zaten çocuk.
Ah çocuklar, canım çocuklar en kolay unutan sizler misiniz?
En çok etkilenen sizler misiniz?
En çok yandığım sizlersiniz.
Ve ben unutacağım, hayatta kalma iç güdüm beni ayakta tutacak, önce zihnimi meşgul etmek için uğraşacağım bir şeylerle sonra bir şeyler zihnimi meşgul edecek.
