Müziğe hiç yeteneğim olmadığından efsane 27 ler klübüne girme şansım hiç olmayacaktı, ne de ardından şarkı söylenecek daha 17 di diye.
Yaşadım.
37 bazılarını korkutuyor biliyorum, sorulduğunda herkes gibi davranmak adına beni de korkutuyor “muş” gibi davranıyor ve ardından kikirdiyorum, garipliğimin farkına varmasınlar diye.
Ama korkutmuyor biliyor musun?
Eğleniyorum beyazlar arttıkça yıllar geçtikçe, elbette istemem kırışmak ya da daha zor hareket etmek, siyatik ağrısı çekmek sadece korkmuyorum en azından şu an.
37. yaşımın ilk gününe gayet hasta uyanıp öğle arası bu günü bu şekilde geçirmemeye karar verdim, dedemden bana kalan ve bir kez bile binmediğim bisikletime atlayıp deniz kenarına gittim.
13 yaşından beri ilk kez bisiklete biniyordum ve yokuş aşağıya gitmek hala çok zevkli kesin bilgi. Yokuş çıkmak için aynı şeyi söyleyemeyeceğim tabi ki :)
Ayaklarımı suya soktum çakılların üzerine oturup ayaklarımın kurumasını bekledim güneşin ve güzel havanın tadını çıkardım.
Ardından en sevdiğim yerde çiçek toplayıp, kahve içip, sırtımı verip bir çam ağacına huzur depoladım yüreğime, şükrettim Allah’a ve şimdiye kadar olanlardan daha iyi bir yıl diledim.
37 gayet sevimli bence.
Filed under: BUGÜN BEN, DIR DIR
