Bu kumaşa baskı yaparken düşündüğüm tam olarak bu sırt çantasıydı.

Yaşadığımız yerde bir meydan kültürü var yaz kış insanların oturduğu çay bahçeleri ve çocukların bisikletleriyle dört dönüp oynadıkları bir meydan. Tüm önemli olayların mekanı olan bayramların kutlandığı, festival açılışlarının yapıldığı yaz geceleri insanların ellerinde içecekleri duvarda oturup gelen geçeni ya da oyun oynayan çocuklarını izlediği bir meydan.

Dışarıya çocukla çıkılıyorsa yedek kıyafet ve oyuncaksız çıkılmayacağını tüm ebeveynler bilirler. Giysiler için daha önce bir çanta dikmiştim zaten hava şartlarına göre içeriği güncellenip her daim arabada bulunduruluyor o.

Geçen yıl omuza asılan cinsten dikip baskı yaptığım bir çantaya Efekan oyuncak çantası yapacağım diye el koydu ama aynı gün kaybetti, elde ya da omuzda taşınan cinsten çantalar zaten Efekan’a göre değil onun için bir sırt çantası dikmeliydim.

Aynı adımları izleyerek sizde kendiniz ya da çocuğunuz için basit bir çanta dikebilirsiniz.

Önce kumaşı tersi tersine gelecek biçimde üç kenarından dikerek birleştirdim.

Fransız dikişi yaparak kenarlarını temizlemeyi planladığım için birde yüzü yüzüne gelecek biçimde kumaşı çevirip tekrar yarım santim kadar pay bırakarak aynı üç kenardan düz dikiş ile geçtim

 Çantanın ağız kısmını kıvırmak için ayarlarken kordonun geçeceği ilik evlerinin yerlerini ayarladım.

İlik evlerini açtıktan sonra ağzını kıvırıp dikiş geçtim.

Bitirdim sanırken alt uçta kordonun geçeceği biyeleri yapmadığımı fark edip o kısımlardan dikişi açıp biyeleri ekledim. Siz bu aşamayı daha ilk adımda yapın olur mu?

En son kordonları geçirdim ve çantamız bitmiş oldu.

Sahibini zorla yakalayıp bir iki poz çekmeyi başardım ki çocuklarına dikiş dikenler bu kandırma ve fotoğraflama işinin ne zor olduğunu bilirler :)

52 Haftada Baskının 5. haftasından merhaba.

Amaç farklı materyalleri deneyimlemekse ben bu hafta oldukça hoş bir malzeme kullandım; petekli ambalaj kartonu.

İnternet alışverişi ile aldığımız ürün bu kartonların çeşitli boyları ile muhafazaya alınmıştı. Kartonların büyük kısmını Efekan’a kaptırdım ancak ona çaktırmadan bu kartonu kapabildim.

Kumaşım neredeyse her hafta boyama için kullandığım yorgancıların astar işinde kullandığı pamuklu kumaş, akrilik boya, fırça bu kartona eşlik eden malzemeler.

Önce kumaşımı sarı akrilik boyayı biraz sulandırarak boyadım ve saç kurutma makinesi ile kumaşı kuruttum.

Ardından fırça yardımı ile zümrüt yeşili akrilik boyayı kartona sürüp sürüp baskı aldım.

Bu kez fotoğrafta kumaşın tam rengini yakalayamadım ancak zaten bu kumaştan kendime mobil şarj cihazım için bir çanta dikeceğim çok yakında tekrar bu kumaşı görme şansınız var yani.

Çizgilere daha dikkat edilirse deseni koparmadan baskı almakta mümkün bence, ancak ben dikkat etmedim. Bir başka kumaşta görüşmek ümidi ile.

Tembellik tüm ruhumu ele geçirdi.

Pazartesileri hazırlama adeti edindiğim yazı çarşambaya kadar kaydı.

Hakkımızda hayırlısı diyorum, daha ne diyeyim.

Bu arada Instagram’da beni takip etmek isterseniz kullanıcı adım goncaceylandikici

fizik tedavinin mutlulukla bir ilgisi var, en azından benim için

bütün atçöreklerimi bu ikili yedi

bahçemin güzellerinden

ayağıma tırmanan minik misafir

renkler

bir sürü minik porselen balık Efekan’ın misafirleri için

oyun oynarken üzmüşler

En yavaş işeyen dikiş projem olarak kişisel tarihime geçti bu elbise.

Kumaş Baykumaş‘tan.

Kumaşı seçerken bu elbiseyi düşünerek hareket ettim. Elbise orijinali daha mavi olmasına rağmen ben bu maviyi lise hayatım boyunca giyince bezdiğim için daha kırık bir mavi olan dokumasında beyaz ve siyahla hareketlendirilmiş bu kumaşı görünce bunun bana daha uygun olduğuna karar verdim.

Önce bir müddet düz bir elbise kalıbını nasıl olurda bu elbiseye uyarlarım diye düşündüm çizimler yaptım, elimdeki dergileri gözden geçirdim bir gün başka bir modeli ararken bu model Burda dergisinde karşıma çıkmasın mı?

Daha hanım hanımcık bir halde ama ana hatlarıyla aynı kalıp olarak.

İşte teknik çizim ve benim daha önce üzerinde çalıştığım çizimler.

Kalıbı paftadan aktardıktan sonra elde etmek istediğim parçaya göre bir sürü değişiklik yaptım elbet. Eteğin önünü, koları, sırtındaki penceresimi…

Ve nihayet biçtim. Başlasın o zaman Astapor Dress macerası.

Bir hafayı daha bitirirken bakalım Ornitorenk neler yapmış?

Bu arada daha fazla fotoğraf görmek ve Instagram’da beni takip etmek isterseniz kullanıcı adım goncaceylandikici

uç uç böceğim

hayattaysan haliyle bu tehlike hep sözkonusu

daphne

tohum

arabayla geçerken gördüğüm şu megastar organizasyon’un fotoğrafını çekebilmek için inip yürüdüm, ama deydi, mişti, bence yani

#cizeglen konusu aysa ve kanlı ay tutulması da olmuşsa bir de #timburton vari bir çizim yapılır sanırım

…

Bir kalemlik, belki küçük bir defterinde içine sığacağı bir çanta dikme isteği bana ilk stencil baskımı yaptırdı.

Yeşilin tonlarında bir kumaş istedim ve her zamanki pamuklu kumaşımı neona yakınbir yeşil ve ultramarin mavi akrilik boya kullanarak boyadım. Yeşile maviyi karıştırarak zümrüte yakın bir ton elde ettim.

Ve basitce bir stencil hazırlama yöntemi; istediğin deseni bilgisayardan bul ekrana daya mulajı ve permanenet kalemle deseni mulajın üzerine aktar.

İnce uçlu bir makasla da desen / yazının içini oyunca stencil hazır.

Hope kelimesi geçti benim içimden.

Mulajı bir kaç yerinden yeşile boyayıp kuruttuğum kumaş iğneledim.

Büyük boy bir resim fırçasına aldığım beyaz akrilik boyayı her harfin üzerinden dikkatle geçtim.

Şip şak bir iş iyi sonuç.

Sanırım bu tekniği zaman zaman kullanacağım.

Yine bir doğal boyama yöntemi denemesi.

Bu kez pancar suyu ile kumaş boyamayı denedim.

Materyal her zamanki pamuklu kumaşım.

Önce deneyip sonra bakınıyorum bir yerlere velhasıl ben bu işi deneye deneye yapacağım anlaşıldı.

Pancarlar turşu yapmak için yumuşayıncaya kadar kaynatıldı ancak çıkan suyun hepsi turşuya kulanılmayınca bir parça kumaşta acaba nasıl olur soruma cevap vermek için bu suyun içine bırakılıverdi. Hatta heyecandan eşit oranda renk çeksin diye önceden ıslatmam gerekirken onu bile unuttum, hatta rengi sabitlemek için tuz ya da sirke gibi bir malzeme kullanmam gerekliliğide aklımdan çıktı.

Bir süre kumaşı bu renkli su içinde kaynatıp çıkardıktan sonra akan su altında boya akmayıncaya kadar yıkayınca açık grimsi bir kumaşım oldu.

Bu bana yetmedi biraz tuz birazda sirke eklediğim renkli sıvının içine kumaşı koydum ve 24 saatin üzerinde varlığını tekrar hatırlayıncaya kadar beklettim.

Kumaş akan su altında yıkandıktan sonra elde edilen sonuç bu.

 Ve kumaşın ham hali, pancarla boyananı en üstte de soğan kabuğu ile boyananı.

Daha fazla fotoğraf görmek ve Instagram’da beni takip etmek isterseniz kullanıcı adım goncaceylandikici

bunlar olmaya başlamış ya

makinenin anatomisi falan değil bildiğin dağıttım

çuha

zor geçen iki haftanın sonunda işte asıl yaşadığımı hissettiğim saatler, modern hayatı keşfeden kişi elim öbür tarafta yakanda bilesin

keçilerin manzarası bile var

dilek tutun

52 Haftada Baskı Yapmak 1. Hafta ve 52 Haftada Baskı Yapmak 6. Hafta kumaşlarımı kullandım.

Kitaplığımdan kitapların boyları içinden en çok karşılaştığım boy bir kitabı seçtim kabın ölçüsünü belirlemek için.

Yayınevleri niye standart bir boy belirlemez şu kitaplar için birine diktiğim kap diğerine ya uzun ya kısa, sayfa sayısı değil kastım kitap boyu.

 Tek yaptığım kenar kıvırma ayağı ile kumaşımın kenarlarını çepeçevre kıvırmak ve kitap kabının içine gireceği şekilde iki kenarı kıvırıp cep gibi dikmek. Daha önce anlattım bunu bakmak isterseniz eğer burada.

 Ardından kalemlik için önce fermuarın iki ucunu birer parça kumaşla kapattım.

Ardından kumaşlarımı fermuara iğneleyip fermuar ayağı ile diktim.

Son olarak ta kumaşları önce tersi tersine gelecek şekilde yerleştirip kenarından incecik dikiş geçip çantayı çevirerek yüzü yüzüne gelecek şekilde de kenarda bıraktığım ince pay bu dikiş payının içinde kalacak şekilde (Fransız Dikiş) dikerek bitirdim.

Yeşile, umuda, kitaplara, defterlere ve kalmelere yaraşır şekilde fotoğraflayabilmişizdir umarım.

Daha fazla fotoğraf görmek ve Instagram’da beni takip etmek isterseniz kullanıcı adım goncaceylandikici

kırlara çıksanıza çoğ güzel

şimdi neron diye bi arkadaş varmış bunu tekrar farklı bi bedenle göndermişler düünyaya hani o cinnet anınada az kalmış artık sonumuzda hayırlısı

bi denemeler bi denemeler

bu miniği kendime hediye aldırdım ben bu gün. ve bence annelerinde hot wheels’ı olabilir ve herbe’yse zaten olmalıdır da

boyuna bakmadan açıyo birde bu

Bu hafta ihtiyaçtan doğan bir mini kumaş boyama ve yine basit bir stencil çalışması yaptım ben.

Efekan’ın ilk doğumgünü partisi yapıldı bu hafta, daha önce bir kez kreşte kutlama yapılmıştı ancak 3 yaşındaydı ve mumlar ve kalabalığı görünce başlamıştı ağlamaya. Bilinçaltı bu olayı nasıl değerlendirir bilmem ama bilincinin üstünde bu partiye dair tek anısı yok yani onun için ilk kutlama.

Kocakişisi ve ben bazı şeyleri belirli günlere bağlamayı, mecburi hale getirmeyi, gelenekselleştirmeyi, abartmayı sevmiyoruz. Elbette her yıl Efekan’ın bir doğum günü pastası oluyor hatta her çocuk gibi her pasta Efekan’ın oluyor bir yıl içinde belki on kez mum üflüyor ama bu kez bu O’na yetmedi.

Hatta bu yılın başları gibi bir gün “Ben niye hiç büyümüyorum?” dedi

“Büyüyorsun ya işe” dediğimizde

“Hayır hiç doğum günüsüm olmuyor, hiç yaşım büyümüyor” dediğinde bakıştık kocakişisiyle bir seferlik dedik hevesi geçsin.

İşte bu hevesi geçsin olayı içinde bende sırf bu pinterestten sebep bazı işler e giriştim, bunlardan biride flama (bunting).

Evde ne kadar şu teeeee eskilerden bolca diktiğim elf elbiselerinden kalma keten kumaş parçası varsa döktüm önüme kendimce bir üçgen kalıp belirleyip başladım üçgenler dikmeye ancak mavi kumaşım yok.

Ne yapmalı elbet Akriliğe kuvvet.

Her zamanki yorgan astarlık pamuklu kumaşımı ultramarin ve beyaz akrilik karıştırarak elde ettiğim mavi boyayı hafifte sulandırarak boyadım.

Boyadığım mavi kumaşımdan da bir üçgen diktim.

Ardından vektörel harf çizimleri içinden beğendiğim bir karakteri ekrana daya mulajı çiz yöntemi ile hazırladım ve harflerin içini oydum.

Diktiğim üçgenlere boya arkaya geçmesin diye önce baskı yapabilir ve sonra dikebilirdim ancak ne olur ne olmaz parçalar zaten minik ve az ben bütün kumaş kesmek istemiyorum amaç parçaları kulanmak olunca üst kısımlarını açık bırakıp stencil baskıları yaparken boya alttaki kumaşa geçmesin diye araya mulaj kağıdı koydum.

Her zaman kullandığım emektar büyük boy badana fırçasını aratmayan fırçam ile stencil üzerinden boyayla geçir baskılarımı yaptım.

En son açık bıraktığım üst kısımların içinden asmak için kullanacağım naylon ipliğide geçirerek düz dikişle kapattım.

Fotoğraflama kısmında inanılmaz acemiydik çünkü ilkti, kocakişisi son olduğunu söylüyor ancak bu hazırlık işini ben çok sevdim ne yapsak ki?

;)

Bu elbisenin bir kaç versiyonunu gördüm, tüm üst beden ejderha derisi gibi dikiş, işleme ve boncuk detaylarla süslenenler ve daha sade süslemelerin daha az kullanıldığı versiyonları.

Filmdeki elbisede boncuk işleme hiç yok sadece dikişlerle süslenmiş ve yine ağ gibi ejdarha derisi görüntüsü veren bir teknikle işlenmiş.

Ben gündelik hayatta kullanacağım için bu dikiş ve işleme detaylarını oldukça az kullanmaya karar verdim.

Önce bu dikiş desen nasıl yapılıyormuş onu buldum.

Dikiş detayları tek bir omuzda kullanmak istedim ve deseni oluşturmak için gerekli olan kareli çizimi sabun yardımı ile kumaşa yapıp dikiş ile birleştirilmesi gereken noktaları belirledim.

Gerekli sıra izlenerek her noktacıktan iğnemizi geçirip ipi büzünce şekiller oluşuyor. Desenin oluşturuluşu burada var, ben kumaşı ütülerken üstten direk basıverince dokusu tam o etkiyi vermedi ama bir gün minik bir ütü ile uğraşılıp düzeltilebilir diye düşünüyorum ancak bana bu kadarı yeterli. Ve zaten çok farklı doku ve cinslerde kumaşlar kullanılan iki elbise arasında bu fark doğal. Bir de düzgün bir fotoğraf çekmeyi başarabilmiş olsaydım. Marifet profesyonel makina almakta değil onu kullanabilmekteymiş :/

İşlemeleri ve dikiş detayları yapılmış bir omzun detayı ile Baykumaş‘ın kumaşı ile dikmeye başladığım benim Astapor Elbisemden şimdilik bu kadar.

Bol gezmeli bol fotoğraflı bir hafta oldu bakalım nelerin fotoğraflarını çekmiş, neler yapmışım.

Daha fazla fotoğraf görmek ve Instagram’da beni takip etmek isterseniz kullanıcı adım goncaceylandikici

kuzuuuuum ne güzelsin

işyeri için kulandığım anahtarlığım arkadaşım ve benim elimden çıkan bir porselen parça. baktım bu sanki gümüşe yakın gri rengiyle devlet dairesi kılıklı bir bina, işyeri anahtarları ona emanet olsun o zaman dedim

yol bu gidilecekse gidilir.

çorapsız gezme sezonunu açmıştım da kar yağan yerlerde yaşayan arkadaşlara ayıp olmasın diye ses çıkarmamıştım, ama sandalet sezonunu da açınca daha fazla sessiz kalamadım

papatyaya aşıktım zaten hem de bunu görmeden önce, ama şimdi bir başka attı kalbim

belki tepesine çıkmak ağzından kaymaktan daha eğlenceli, ne belli

….

aşk yağmuru

çoğğ aşığım

kim gül kim gülibrişim ne belli

haberleri yokmuş gibi çekiyorum pampa

aşk gerçek pampaa

Astapor Dressin Vol I ve Vol II yazılarını görebilirsiniz.

Elbisenin omuz detayından bahsetmiştim en son, tüm parçaları biçerken bu dikiş detayı kullanacağım parçayı biçmedim, önce elde yapılan dikişleri yapıp sonra biçtim. Ve başladım parçaları birleştirmeye.

Kalıbı paylaşmıştım ön etek tek parça hatta kalem eteğe yakın bir formda.

Kalıp bu ama istenen sonuç bu olunca elbet biraz düzeltme işlemi gerekti.

Bir kere o hanım hanımcık biraz normalden uzun tututlan kolar kalıptan çıktı omuz oyuntusu biraz kapatıldı ama bu vatkalı havayı verecek kadar çok değil, o an ne düşündüm bilmiyorum muhtemelen günlük kullanım için oldukça abartılı kaçacağını düşünmüşümdür bir de üstelik vatka 80 lerden sonra korktuğum bir şey zaten. Ardından eteği hafif evaze hale getirdim ve sonra birbiri üzerine binen iki etek parçası haline getirdim.  Arkaparçada pensleri kapatırken önde kalıptaki bütün pensleri kullandım. Etek uçlarının büyük kısmını önceden bastırdım ve bir de belinden birbiri üzerine sabitledim.

Arkayı üst ve alt şeklinde biçmedim pensleri kapattım ve önden birbiri üzerine binen parçaların devamı şeklinde belde devam eden parçayıda kalıba direk ekleyip sırttaki pencere kısmını ayarladım.

Pencerenin üzeri boynun arkasına gelen kısmı çıt çıt ile kapattım pencereden sonra gizli fermuarla giyilebilecek şekilde ayarladığım arka kısmı tamamladıktan sonra elbisenin omuz larından ön üst parça ile birleştirdim.

En son ön etek parçası ve ön üst kısmı birleştirdikten sonra yan dikişleri kapatıp yakayı pervazla dönüp elbiseyi bitirdim. Ön parçalar birleşirken yapılan şu her iki tarafın parçasını bir biri üzerine döndürme numarası beni cidden biraz yordu. Yaka benim için biraz boldu ve biraz düzeltme istedi.

Elbise öyle çok süründü ki bir final yazısını da hak etti sanırım.

Ve diğer tarafa geçmek için sabırsızlanıyorum. Mutlaka daha önce izlemişsinizdir ama tekrar izlemek ve anımsamak ve özümsemek gerek, yani bence…

9. Haftanın malzemeleri;

Akrilik boya, kumaş boyası, silgiden oyduğum ananas desenli stampa, permanentli kalem, fırça, 52 Haftada Baskı Yapmak projesinin I haftasında yaptığım kumaşın bir kalemlik ve bir kitap kabı diktikten sonra artan bir parçacık kumaş.

“Bu kumaştan bir de Kitap Ayracı bu takıma yakışır” dedi bu projedeki Yol Arkadaşım.

Bende aldım elime kumaşı. Tek yönünü boyadığım kumaşın arkasınıda boyamak ve dsaha sert duruşlu olmasını sağlamak ve iki yönede baskı yapmak amaçlı beyaz akrilikle başladım kumaşın arkasını boyamaya, ön yüzün zayıf kısımları yani ilk boyamada boyayı az emen kısımları beyaz kumaşı ön yüze geçirdi.

Islak bir bezle fazlaca geçen kısımları aldım, açık tonlu kısımlara dokunmadım. Saç kurutma makinesi ile kumaşı kurutup bir kat daha beyaz boya ile geçtim.

Kumaşın önünde beyaz baskı ananas deseni zaten vardı bu kez her iki tarafınada önce sarı ve yeşil renkleri kullanarak bir baskı yaptım üzerinede sarı ile kahverengiyi karıştırıp ananasın renbini koyulaştırarak bir katman daha baskı yaptım.

Ardından kırmızı akrilik boya ile fırça kullanarak ananasmania yazısını yazıp permanent kalemle yazının dışından geçerek kurumaya bıraktım.

Permanent kalem hakkında su ile karşılaşınca akar mı ve ya dağılır mı diye düşüncelerim vardı? Ama zaten minicik bir parça olduğu için durumu çok umursamadım ve bir kitap ayracını yıkama ihtiyacı hisseder miyim bilmiyordum.

Ancak sabah yinede suyun altında akma deneyi yapmaktan kendimi alıkoyamadım. Uzun süre suyun altına tuttuğum kumaşta bir akma olayı olmadı elbette çitileme işlemi yapmadım. Kumaşı peçete ile kurulayıp peçeteye permanentli kalem geçermi testinde de her hangi bir boya geçişi olmadı.

FikriMühim ‘den az çok blog gezen okuyucuların çoğunun haberi vardır, yoksa da şimdi oluyor.

Markalara direk kullanıcıya ulaşarak ürün hakkında deneyim, yorum, memnuniyet ve geliştirilmesi gereken konular gibi çok önemli verilere ulaşma şansı veren bir ağızdan ağıza pazarlam şirketi ve sosyal bir ağ.

Zaman zaman bana da bazı konularda FikrinMühim diyorlar.

Bu kez Schwarzkopf uzmanlığıyla geliştirilen Gliss Million Gloss şampuan’ı denememi istediler.

Milion Gloss zarar gördüğü için parlaklığını yitirmiş mat saçları onarıp onları yoğun parlaklık iksiri içeren formülü, saç yapısı ile özdeş bileşenleri sayesinde derinlemesine onarıp Parlaklık-Laminasyon teknolojisini kullanarak yoğun parlaklıkla, 10 güne kadar milyonlarca ışık yansıması etkisi sağlamayı vaad ediyor.

Benim yazın çok şeye ihtiyacım yok zaten uçuş uçuş bir giysi ve pırıl pırıl saçlar.

Işıltım yeter.

Bir hafayı daha bitirirken bakalım Ornitorenk neler yapmış?

Bu arada daha fazla fotoğraf görmek ve Instagram’da beni takip etmek isterseniz kullanıcı adım goncaceylandikici

10 liralık çocuk gözlüğü değilmiş gibi çek

kumlucanın herşeyi garip kardeşim, garip olan biz değiliz

bu gün asi günü. kahvaltısını bitirmedi mesela, okul formasını giymedi ardından. sonra bir sürü bir sürü şey. kapıdan çıkarken “dur” dedi. “fotoğrafımı çek” çektim. “paylaş şimdi de” dedi. ne kadar asi ne kadar sizde görün istedi sanırım…

efsaneydi gazoz olmuş. ya ben yanlış hatırlıyorum ya da olmamış, yapamamışlar #cino

batsın mı artık?

annelerin şarjı bitmez

taam olduu. #ceciliagimenez yapınca fenomen, bizimkiler hatay’da yapınca hata.

Çanakkale’den bir yola çıktık biz Barış’ı duyurmaya.

Destanlar yazdığımız, adı geçince tüylerin diken diken olmasına neden olan, boğazlarda düğüm, göz pınarlarında düşmeye hazır damla, yürekte sızı ve gurur Çanakkale.

Barış Petekleri projesi yeni bir oluşumdu ve ilk petek Çanakkale’de örülüp kalıcı anıtsal sergi 25 Nisan 2015′ te açıldı.

Sergi fotoğraflarından ulaşabildiğim sarmalın görünümü

Gidemedim henüz canlı canlı göremedim, ama bir petekle ben de oradayım.

Avustralya’da bir üniversite projeyi istemiş ve çalışmalara başlanmış bile. Almanya istemiş. Bunun yanı sıra yerel belediyelerden istekler gelmeye başlamış. Tüm şehirlerde ve dünyanın istenilen heryerinde Barış Petekleri örebiliriz.

Evrensel barışa katkı bizim yöntemimizle böyle.

Ben barış kadınla gelecek dedim.

Ve peteğimin diğer petekler arasındaki yeri.

Barış, lütfen şimdi her yerde.

Söylenebilecek çok söz olan bir konu hakkında fazla lakırdı etmeden konuya gireceğim.

En azından bunu umuyorum, çünkü bir kez yazmaya başlayınca kendimi durduramıyorum ve genelde yazdıklarımı kontrol etmeden yayınlıyorum ki kendi kendime yine ne çok lakırdı etmişim diye kızmayayım.

Dünyada Hemşirelik Mesleğinin anası sayılan Florence Nightingale 12 Mayıs’ta doğmuştur ve tüm dünyada bu gün Hemşireler Günüdür. Ülkemizde de Hemşirelik Mesleğini icra eden ilk kişi Selçuklu Hükümdarlarından II. Kılıçarslan’ın kızı Gevher Nesibe Sultan olarak anılır.

Hemşire olmasamda temennim odur ki aslında profesyonel bir meslek olan Hemşirelik ve Ebelik yardımcı personel olarak görülmekten ve anılmaktan artık vazgeçilsin ve hak ettikleri değeri görsünler.

Bizde her basamaktan sağlık çalışanı bu hafta onuruna bir karma sergi düzenledik ismi Şifa Veren Eller.

Bu aralar resim, seramik, sergi işleri öyle meşgul ediyorki beni dikilmişlerin bile fotoğraflarını düzenleyip yazı hazırlayamıyorum. Bir kaç hafta içinde iki sergiye hazırlanmak çok yıpratıcı bir şey size diyeceğim odur ki amman haaa ben ettim siz etmeyin cidden insan burnunun ucunu göremiyor.

Daha fazla gevezelik etmeden afişimizi de paylaşıp kaçayım.